Klinische psycho-neuro-immunologie (kPNI) is een medische discipline en wetenschap met een leerstoel aan de universiteit van Granada (Spanje). Op basis van wetenschap wordt de kPNI in de praktijk ingezet voor het behandelen van chronische ziektebeelden. In vergelijk met de reguliere geneeskunde, zoeken we binnen de kPNI naar de mogelijke oorzaken van een ziektebeeld. Waar regulier de behandeling vaak gericht is op het symptoom, kijkt de kPNI systemisch. Dat betekent dat alle disciplines binnen de geneeskunde met elkaar worden verbonden. We kijken bijvoorbeeld naar de interacties tussen de volgende systemen:

• De psyche (gedachten en gevoelens);
• Neurologie (het brein en zenuwstelsel);
• Endocrinologie (hormonen);
• Immunologie (het immuunsysteem);
• Metabolisme (stofwisseling).

De systemen werken constant met elkaar samen met als hoogste doel overleven. Om te kunnen overleven is er aanpassingsvermogen nodig op basis van veranderende omstandigheden. Je lichaamstemperatuur en bloedsuikerspiegel moeten bijvoorbeeld binnen vrij constante grenzen gehouden worden. Flexibiliteit staat dus gelijk aan gezondheid. Je bent bijvoorbeeld flexibiliteit verloren als je jouw lichaamstemperatuur (schildklierproblemen) of bloedsuikerspiegel (diabetes) niet meer kunt reguleren.

De nieuwste definitie van gezondheid is:

‘Het vermogen zich aan te passen en een eigen regie te voeren, in het licht van de fysieke, emotionele en sociale uitdagingen van het leven.’

Evolutionaire verklaring

Binnen de klinische psycho-neuro-immunologie (kPNI) kijken we naar de evolutie om logische verklaringen te geven. Ook hierbij kijken we naar wetenschappelijke bronnen. Onze soort homo sapiens bestaat ongeveer 300.000 jaar en sinds pakweg 10.000 jaar doen we aan landbouw. Na deze verandering zijn we in dorpen en steden gaan wonen en is de omgeving drastisch veranderd. Het overgrote deel van ons bestaan hebben we als jager-verzamelaar geleefd. Ons genetisch materiaal is nog steeds hetzelfde als toen der tijd.

Aanpassingsvermogen

Het leven op aarde is constant aan verandering onderhevig. De mens heeft deze veranderingen kunnen doorstaan door zich aan te passen aan de veranderende omgeving. In vergelijk met het leven als jager-verzamelaar, hebben we tegenwoordig een totaal andere omgeving met andere uitdagingen. Toen der tijd waren we met name bezig met het overleven van gevaren zoals honger, dorst, koude, hitte en roofdieren. Denk even terug aan de definitie van gezondheid: het vermogen om zich aan te passen aan emotionele, fysieke en sociale uitdagingen. Gedurende de evolutie waren we steeds bezig ons aan te passen aan veranderende omstandigheden. Dit overwinnen van uitdagingen heeft ons sterker en slimmer maakt. Je kent waarschijnlijk de zin:

‘What doesn’t kill you, makes you stronger’.

Moderne leven

Homeostase

In het lichaam wordt er constant gestreefd naar evenwicht (homeostase). Je kunt bijvoorbeeld denken aan bloeddruk, suikerspiegel, lichaamstemperatuur, etc. In een situatie van gelijkblijvende omstandigheden, is het bereiken van evenwicht een makkelijkere opgave. Er is daarom sprake van een verminderd aanpassingsvermogen. Dit verminderde aanpassingsvermogen maakt ziektegevoelig omdat flexibiliteit nodig is om ziekte te voorkomen.

Moderne uitdagingen

Naast comfort zijn er tegenwoordig omgevingsfactoren die voor het immuunsysteem volledig vreemd zijn:

• Plastics, pesticiden, chemicaliën, luchtvervuiling, etc.;
• Financiële stress, media en verkeer;
• Individualisering, social media en eenzaamheid;
• Ultra bewerkte voeding en frisdranken.

Al deze factoren in het moderne leven zijn risico’s voor het ontstaan van chronische aandoeningen. Het immuunsysteem reageert erop maar kan het niet oplossen. Wat denk jij dat de reden is van 10,2 miljoen chronische zieken in 2021 en de stijgende zorgkosten?

Voorbeelden evolutionaire verklaringen

• Voedsel en water bevat van nature gevaren zoals virussen, bacteriën of schimmels. Daarom zijn we geprogrammeerd dat na voedsel- en drankconsumptie het immuunsysteem aangaat. Het tegenwoordig zes keer per dag eten en steeds drinken, zorgt voor een vrijwel constante immuunactivatie;
• Van oudsher wisselde periodes van overvloed en schaarste elkaar af. Na eten van rijpe vruchten in het ene seizoen, kon je vet opslaan om een volgend seizoen te overleven. De constante aanvoer van zoet, zorgt tegenwoordig voor overgewicht, ontsteking en ziekte;
• Om voedsel te vinden of te vangen, moest er eerst bewogen worden. Tegenwoordig is bewegen niet meer noodzakelijk. Vooral niet in nuchtere toestand. Hierdoor zijn we minder flexibel in het gebruik van verschillende brandstoffen zoals glucose, vet en ketonen;
• We leefden in groepen om samen te werken in het vinden van voedsel, het voorkomen van gevaar en het opvoeden van kinderen. Tegenwoordig wonen steeds meer mensen alleen en is men verbonden via social media;
• De jager-verzamelaar leefde in wisselende temperaturen en weersomstandigheden. Na zonsondergang was het donker. Tegenwoordig hebben we vrijwel overal de temperatuur gereguleerd en leven we binnen met kunstlicht en displays.

Samenvatting evolutionaire verklaring

In de nieuwste definitie van gezondheid staat flexibiliteit centraal. Het vermogen om ons aan te passen aan onze omgeving heeft ons gedurende de evolutie sterker en slimmer gemaakt. Nu wij de omgeving hebben aangepast aan onszelf, neemt ons aanpassingsvermogen af wat de kans op ziekte vergoot. Bovendien hebben we nieuwe omgevingsfactoren zoals plastics en ultrabewerkte voeding waarmee ons immuunsysteem niet kan omgaan. De klinische psycho-neuro-immunologie richt zich vanuit deze evolutionaire verklaring op het herstel van flexibiliteit. Dit doen we op basis van harde wetenschappelijke feiten, gebruikmakend van therapieën die ziekte aanpakken bij de oorzaak. 

Het symptoom is niet het probleem

Klinische psycho-neuro-immunologie kenmerkt zich door ziekte bij de oorzaak aan te pakken. In de reguliere geneeskunde ligt de focus meestal op het symptoom van het ziektebeeld. Vaak is het zinvol het symptoom te verlichten om ondertussen te werken aan het oplossen van oorzaak. Dat is hoe de kPNI een waardevolle aanvulling is op de reguliere geneeskunde.

Binnen de kPNI maken we een onderscheid tussen het symptoom en het probleem. Symptomen zijn klachten die horen bij een bepaalde ziekte. Het probleem is de ultieme oorzaak die zorgt voor verstoringen van mechanismen in het lichaam. Deze verstoorde mechanismen zorgen voor de symptomen. Met symptomen communiceert het lichaam eigenlijk dat er iets aan de hand. In de kPNI gebruiken we diagnostische modellen om symptomen, werkingsmechanismen en oorzaken in kaart te brengen. Hiermee komen we tot een therapiekeuze die gericht is op de oorzaak. Op deze manier hoeven we niet levenslang het symptoom te onderdrukken maar kunnen we vaak ziektes duurzaam beëindigen, verbeteren of controleren.

De foto en de film

In de film ligt vaak de ultieme oorzaak van het ziektebeeld. Een oorzaak is bijvoorbeeld veranderde omstandigheden in de jaren voorafgaand aan het ontstaan van de symptomen. De oorzaak kan echter ook liggen in de jeugd, de zwangerschap of de generaties daarvoor. Tijdens een intake bij een klinisch psycho-neuro-immunoloog wordt de film zo gedetailleerd mogelijk in kaart gebracht. Op basis daarvan leggen we verbanden met verstoorde mechanismen en aanwezige symptomen. Dit wordt vertaald naar een behandelplan dat ten doel heeft de ultieme oorzaak aan te pakken.

Energieverdeling

Het optimaal verdelen van energie is in het menselijk lichaam van groot belang. We hebben eenvoudigweg een te klein hart en een te laag bloedvolume om alle weefsels tegelijkertijd van voldoende energie te voorzien. Afhankelijk van de omstandigheden, wordt energie verdeeld naar behoefte. Een aantal voordelen:

• Bij acuut gevaar gaat er meer energie naar de spieren en het brein om snel te kunnen beslissen en handelen. Op dat moment is het niet logisch om voedsel te verteren of weefsels te repareren;
• Na een maaltijd gaat er meer energie naar de vertering waardoor het niet logisch is intensief te gaan bewegen. Het hebben van honger en dorst, hoort zelfs evolutionair te leiden tot spontane beweging: de zoekactie naar voedsel en water;
• Bij koorts gaat er veel energie naar het immuunsysteem waardoor je niet wilt bewegen en eten. De bijbehorende depressie zorgt voor terugtrekgedrag. Voortplanten is dat moment ook erg onlogisch waardoor dit systeem minder energie krijgt.

Hyperactiviteit en verwaarlozing 

Bovenstaande voorbeelden zijn voorbeelden van een gezonde energieverdeling. Het leven gaat echter gepaard met factoren die constant te veel energie vragen. Een chronisch veranderde energieverdeling, bijvoorbeeld bij chronische stress, kan ervoor zorgen dat bepaalde weefsels structureel te weinig energie krijgen. Een veelvoorkomend voorbeeld is huid-, haar-, of darmproblemen door chronische stress. Het onderhouden van deze weefsels heeft evolutionair gezien geen prioriteit als het gaat om overleven. Het voorkomen van gevaar, om de overlevingskans te verhogen, heeft qua energieverdeling een hogere prioriteit. Dit is één van vele voorbeelden waarin het moderne leven kan zorgen voor een verstoorde energieverdeling: een hyperactief stresssysteem versus verwaarlozing van huid, haar of darmen.

Door verstoorde energieverdeling met de kPNI in kaart te brengen en aan te pakken, kunnen allerlei gerelateerde symptomen als sneeuw voor de zon verdwijnen.

It’s all about energy

Complete geneeskunde

Dit is wat de kPNI uniek maakt. We integreren alle disciplines binnen de geneeskunde en psychologie door op bewijs gebaseerde therapieën aan te bieden. Dit is complete geneeskunde.

De zeven componenten van gezondheid

In iedere situatie heeft de mens een bepaalde staat van zijn dat onderverdeeld kan worden in zeven componenten. Onderstaand een voorbeeld van de zeven componenten van gezondheid van iemand die ziek is.

1. Fysieke component: verhoogde hartslag, verhoogde spierspanning en lage rugpijn;
2. Emotionele component: bang, somber, boos, schaamte;
3. Cognitieve component: negatieve gedachten over zichzelf en de toekomst;
4. Sociale component: verlies van verbinding, verlies van sociale vaardigheid;
5. Seksuele component: geen behoefte aan intimiteit en problemen met libido;
6. Ecologisch bewustzijn: verbonden voelen met familie, godsdienst, vereniging, cultuur, etc. Bij ziekte kan men verbinding verliezen met eenzaamheid tot gevolg;
7. Transgenerationeel component: familiegeheimen, rollen en verstandhoudingen binnen de familie.

Binnen de kPNI worden de zeven componenten in veel gevallen in kaart gebracht. De uitkomst ervan geeft een totaalplaatje van het probleem. Door vervolgens één component door middel van therapie te beïnvloeden, heeft dit invloed op alle andere componenten. Dit resulteert in de eerste stap naar herstel. In de verandering ligt de oplossing en de kleinste verandering maakt het grootste verschil.

Voor wie is klinische psycho-neuro-immunologie geschikt?

De kPNI biedt duurzame oplossingen voor alle chronische ziektebeelden. Eerder kon je lezen dat gezondheid gelijk staat aan het effectief kunnen aanpassen aan veranderende omstandigheden. Dit doen we door onze energie te verdelen op basis van een bepaalde behoefte. Denk hierbij terug aan de voorbeelden van energieverdeling zoals niet willen bewegen en eten bij koorts. Dit zodat alle energie beschikbaar is voor het immuunsysteem.

Universele film

In onze moderne samenleving zijn er constant omgevingsfactoren aanwezig die energie vragen. Als we bijvoorbeeld vervuilde lucht inademen, reageert het immuunsysteem erop zonder het te kunnen oplossen. Samen met een hele hoop andere risicofactoren zorgt dit voor structurele energieverdelingsproblemen. Onderstaande mindmap geeft een onvolledig overzicht hoe ziekte kan ontstaan. Eerder las je dat dit binnen de kPNI de film van de ziekte wordt genoemd.

Ieder persoon heeft een uniek pakket aan genen wat een bepaalde aanleg voor ziekte met zich mee kan brengen. Ook gebeurtenissen in vorige generaties kunnen bijdragen aan deze aanleg. De kinderen van wie de moeders zwanger waren tijdens de hongerwinter, kan bijvoorbeeld een hogere gevoeligheid voor overgewicht en het metabool syndroom tot gevolg hebben.

Samen met een bepaalde aanleg, zorgen allerlei risicofactoren tijdens het leven voor chronische stress en constante energieverdelingsproblemen. Dit zorgt in de meeste gevallen voor ontsteking en insulineresistentie met op den duur alle mogelijke ziektebeelden tot gevolg. Kijk ook op de pagina voor wie voor meer informatie.  

Tot slot

Klinische psycho-neuro-immunologie is op wetenschap gebaseerde complete geneeskunde waarin alle medische specialisaties met elkaar worden verbonden. Op basis van het in kaart brengen van de film, zoeken we naar de ultieme oorzaak van het probleem. Dit doen we vanuit een evolutionair perspectief: uitdagingen in onze omgeving hebben ons sterker en slimmer gemaakt.
In het moderne leven hebben wij de omgeving onder controle waardoor ons aanpassingsvermogen beperkt is wat ons ziektegevoeliger maakt. Chronische stress, vervuiling en individualisering zijn enkele factoren die bijdragen aan het hoger aantal chronisch zieken.

Binnen de kPNI verbinden we alles met elkaar met als doel een op de persoon toegespitste effectieve behandeling van alle chronische ziektebeelden.